ხანდახან ძალიან მინდა უკან ბავშვობაში დავბრუნდე. დროში, როცასანტა ნამდვილად არსებობდა,
როცა ჩემი ყველაზე დიდი პრობლემა საკუთარი სახელის დაწერა იყო,
როცა ერთადერთი ბიჭი ვინც მიყვარდა მამაჩემი იყო

-შენ ნორმალური ხარ?-არა საიდან მოიტანე?

არ მინდა! - უკვე მიზეზია და ახსნას არ საჭიროებს

ნუ მეკაჩავები ვინ ხარ რა ხარ, დედაშენს კითხე იქნებ მამაშენიც ვარ

ოხრად დადიან ქუჩა-ქუჩა დიდი გუდებით კაცის სხეულში გადაცმული აბლაბუდები

მადლობა ქარო შენ გამინადგურე ვარცხნილობა

ჩემი მტრების დედებს ვეპატიჟები დაუვიწყარ საღამოზე
სარკეს ნუ დააბრალებ რაც მამაშენმა ვერ შეძლო

7წლის ბავშვებს ახლა აქვთ Facebook-ი, თვითერი, iPhone 4. მე, რომ ვიყავი 7 წლის მე მქონდა ფურცელი, ფერადი ფანქრები და უუუდიდესი ფანტაზია... ))

რომც წაიკითხოთ ჩემი და ჩემი საუკეთესო მეგობრის დიალოგი, 100 წინადადებიდან ალბათ მხოლოდ 1 მათგანს გაიგებთ, ისიც ნაწილობრივ..

დედამიწა მოსაცდელი დარბაზია იმ ქვეყნად გასამგზავრებლად.

უსიყვარულოდ იგივეა რაც მიცვალებული შვებულებაში

- მე შენ მიყვარხარ - რააააააააააა???? :ო - არაფერი რაღაც კლავიატურამ აურია

ბოღმისგან გასიებულებს დიეტა არ გიშველით !!!

გაგიჯდი?მას ხომ შეყვარებული ჰყავს?! - მერე რა,ფეხბურთშიც არის მცველი მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ გოლს ვერ გაიტან

თუ რამეა ჩემი სახელი ახსენეე და......გაიქეცი