დილაობით ადრე ვდგები,
ცხრა საატს რომ აკლდეს ხუთი,
მაგრამ წინა თამასიდან,
მელანდება კიდე ბურთი

ვიცვამ... ვიცვამ... ვიზლაზნები,
სანახევროდ ისევ მძინავს,
მიკვირს ჩემი მეზობელი
ამხელაძე როგორ ხვრინავს?

სკოლა ისევ იქავე დგას,
სადაც იდგა გუსინ დილას,
გვერდით ბავშვი მომწეია
იხსენებდა დავიდ ვილას.

ოხ, ძალიან მეზარება,
მე სკოლაში შებიჯება,
მერე კიდე კლასელებთან
გაკვეთილზე შეჯიბრება

მაგრამ რა ვქნა?
არ ყოფილა ჩემს ნებაზე ეს ცხოვრება,
სწავლა,სწავლა,მხოლოდ სწავლა
ჩემთვის არის შეგონება

და ამ დროსვე იწერება ,
კიდევ ერთი შედევრი
არის ინტონაციური
არავის არ ვედრები,

როგორც იქნა ეს დამთავრდა
ჩემი სკოლა ჩემი ტანჯვა,
ჩემთვის ეს ხომ ისეთია
ვით ბარათაშვილისთვის განჯა

სახლსი მივალ დაღლილი და...
კუჭი ისევ ტირის...
ტითქოს ჭამა არ მინდა და...
მადა კი მაქ ვირის :D

პირველ რიგში კომპიუტერს
ჩავრთავ ფეხის ცერა თითით,
სხვანაირადაც ირთვება
მაგრამ მირჩევნია მითი :D

ოხუნ.ჯიზე როგორც შევალ...
გავმხიარულდები წამსვე,
აღარ გავალ კაი ხანი ,
ენერგიითა ვარ სავსე,

ეხლა მოდით დამიწერეთ,
კომენტარში შეფასება,
თქვენ ხო იცით თქვენი აზრი,
მე რომ მაგრად მევასება?