ო, სიყვარულო, რამოდენა ქუსლი გქონია,
გულში ჩამკარი, დამიტოვე კვალი ჭაღარა...
შარვლის ტოტივით, ჩემი გრძნობა, ფეხებს გკიდია
შენს გამო დავრჩი გამოხრული კბილის ამარა
(გამოდის ლამარა)
ხის კენწეროზე ვზივარ მარტო, ცალ ფეხზე მდგომი (?)
პლასტელინივით იზილება ჩემი ფიქრები..
როგორც ხარჩოში ჩაგდებული, ობოლი ხორცი
ხის კენწეროზე, შენგან დევნილი, მარტო ვიქნები...
ავხედე ცას და დავინახე გირჩების გროვა
ვთქვი: "ჩემი ნაშა ბობოყვათიდან როდის ჩამოვა" ??

გირჩის ხორკლები შენს დაბალ-მაღალ კბილებს მაგონებს
წახველ ბობოყვათს, გავაყოლე თვალი ვაგონებს
აქეთობისას ამ ცხელ გულზე, დავლიე "ფანტა"
მეგონა შენგან დატოვებულ დარდს გავიფანტავ...
ავხედე მთვარეს, გამახსენდა "რუსკაია ვოდკა"..

გახსოვს, იმ ღამეს, ჩვენ რომ ვჭამეთ მლაშე "სილ(ი)ოტკა?"
გადამცდა ძვალი, გადმოვკარკლე ორივე თვალი
დამახველა და გამომიჩნდა ხერხემლის მალი
ეს ყველაფერი, ტკბილ მოგონებად, ჩემში დარჩება
ო, როგორ მიჭირს ნაძვისაგან ფიჭვის გარჩევა
წაღვერი ისევ გაჰყურებს კეჩხობს,
ლოყაზე დიდი მუწუკი ეშხობს...